Πανελλήνιο ανωμάλου δρόμου 2025 - Πηγή Τρικάλων - Μέρος Β' - Αγωνιστική αξιολόγηση

 

Η φετινή διαδρομή των αγώνων σημαδεύτηκε από τη θετική εξέλιξη της μετατροπής της πίστας σε μία κανονική πίστα ανωμάλου δρόμου. Η ικανοποίηση γι αυτό από το γράφοντα είναι σημαντική και φυσικά ο σκοπός είναι αυτό να συνεχιστεί. Κατά την εκτίμησή μου κάθε χρόνο -εφόσον ο σκοπός είναι να τελείται εκεί το πρωτάθλημα αυτό- η πίστα οφείλει να έχει νέες δυσκολίες αλλάζοντας το ύφος της ώστε να μην γίνεται προβλέψιμη. Προσωπικά, στη συγκεκριμένη διαδρομή σα κερασάκι στη τούρτα θα προσέθετα δυο λασποπαγίδες ανάμεσα στα υψώματα.

Η διαδρομή φέτος περιείχε 3 χαλικοπαγίδες, 2 σημεία με τρεις σειρές κορμούς δέντρων και πέραν των κλασσικών δυο υψωμάτων επιπρόσθετα 2 λοφάκια με διπλούς λόφους. Το γρασίδι ήταν στεγνό, αλλά η θερμοκρασία στις πρώτες πρωινές κούρσες ήταν κάτω απο τους 10 βαθμούς. Συγκεκριμένα τα κορίτσια κ-20 και κ-18 έτρεξαν σε συνθήκες 7-8 βαθμών, ενώ η υγρασία ήταν πολύ υψηλή. Αέρας δεν υπήρχε στη διαδρομή, ούτε όμως και ήλιος καθώς μια καταθλιπτική συννεφιά κάλυπτε τη περιοχή των Τρικάλων.
 
Από αυτά τα δεδομένα συνάγονταν κάποια συμπεράσματα που εύκολα επιβεβαιώθηκαν μέσα από τους αγώνες. Εν αρχή πως η διαδρομή δε θα ευνοούσε γρήγορους αθλητές. Κάθε άλλο. Αθλητές με έμφυτη δύναμη, σωστά δουλεμένοι σε ανώμαλες και μικτές διαδρομές (ανηφόρες-κατηφόρες) θα είχαν πλεονέκτημα τη συγκεκριμένη ημέρα. Όχι μόνο αυτό, αλλά οι αθλητές με μεγαλύτερη αερόβια βάση θα είχαν επίσης πλεονέκτημα. Τέλος το κρύο και ειδικά το πρωινό κρύο θα ευνοούσε τους αθλητές με συντηρητικά περάσματα (σε αυτές τις θερμοκρασία έχουμε μείωση της μέγιστης πρόσληψης) και πολλή υπομονή. Η θερμοκρασία κατά τις μεσημεριανές ώρες του προγράμματος έφτασε και τους 12 βαθμούς πράγμα που μερικώς άλλαξε και τις συνθήκες.

Έτσι είδαμε τη Μυρτώ Βαλαχά φυσιολογικά να επικρατεί στα 4000μ των κοριτσιών και την Ιωάννα Σταματοπουλου στα 3000μ κοριτσιών. Και οι δύο τήρησαν ευλαβικά τις παραπάνω προϋποθέσεις και νίκησαν σχετικά εύκολα τις κούρσες τους. Από την άλλη πλευρά ο μικρός Ζαμπέλης δε παρασύρθηκε νικώντας ένα νέο εξαιρετικό ταλέντο που είχα τη τύχη να το δω και στη Πάτρα, το Λεών Βάρβαρο. Ίσως με μία περισσότερο προσεκτική κούρσα να είχε κερδίσει. Στα θετικά για τις δύο αθλήτριες η δυνατότητα να τρέχουν καλά σχεδόν σε κάθε επιφάνεια και να έχουν σταθεροποιήσει την αγωνιστική τους απόδοση στο υψηλό επίπεδο.

Στη κατηγορία των 4000μ μεγάλος άτυχος κατά την άποψη μου ήταν ο Αλέξανδρος Σταυρόπουλος που ασθένησε τη τελευταία στιγμή. Τα αγόρια στη κατηγορία αυτή έκαναν μία πολύ συντηρητική κούρσα δίνοντας ότι πρέπει στo β μισό κάνοντας ίσως τη πιο θεαματική κούρσα της διοργάνωσης. 

Εδώ να πω και τα δικαιολογημένα παράπονα της τηλεοπτικής μετάδοσης. Εν αρχή θα ήθελα να έβλεπα αυτό τον αγώνα στην κρατική τηλεόραση. Πολλοί γονείς που δυσκολεύονται με τη τεχνολογία θα ήθελαν να δουν τα παιδιά τους να αγωνίζονται, συνάμα δε θα μπορούσαμε να δώσουμε και ένα πολύ ωραίο δείγμα σε όλη τη χώρα για το τι είναι ανώμαλος και να διαφημίσουμε το προϊόν μας. Η διαφήμιση φυσικά πρέπει να συνάδει μία συνολική αναβάθμιση του χώρου και του event. Νομίζω άνθρωποι με ικανότητες πάνω στο κομμάτι αυτό, σίγουρα υπάρχουν και θα πρέπει ήδη να ξεκινήσει η συζήτηση από τώρα για το περιεχόμενο αυτό.

Από την άλλη η ίδια αναμετάδοση δε πληροί (επιεικώς) τα στάνταρ που απαιτούνται. Χάθηκαν παρά πολλές φορές οι τερματισμοί, τα πλάνα ήταν άσχετα σε πολλά σημεία, η περιγραφή φτωχή, με πολλά κενά. Το προϊόν τηλεοπτικά ήταν κακό, και δεν νομίζω ότι μπόρεσε κατ ελάχιστον να διατηρήσει το ενδιαφέρον του μέσου θεατή. Ιδέες μπορούν να παρθούν από διοργανώσεις όπως το campazzio στην Ιταλία, και σταδιακά να μπορέσουν να εφαρμοστούν και εδώ. Συνάμα θα πρέπει να υπάρχει σοβαρότερη σκηνοθεσία για το καλό όλων. Και εμείς οι προπονητές πολλές φορές μέσα από τα βίντεο βγάζουμε σοβαρά συμπεράσματα.

Για τις μεγάλες κατηγορίες θα αφιερώσουμε ένα γενικότερο πλαίσιο αλλά και προβληματισμό. Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε για να μην έχουμε τις φτωχές εικόνες συμμετοχών στις μεγαλύτερες κατηγορίες και φυσικά τη χαμηλή μέση ποιότητα. 

Είναι λογικό, έτσι όπως δομείται σήμερα η ελληνική εκπαίδευση και αθλητική πραγματικότητα, οι περισσότεροι αθλητές σε αυτές τις ηλικίες να δυσκολεύονται να γυμναστούν σοβαρά. Κάποιοι κάνουν πρωταθλητισμό χάρη στη τσέπη των γονιών τους, που ματώνουν και άλλοι από τη δική τους τσέπη σε μεγαλύτερες ηλικίες. Στις μικρές ηλικίες το σχολείο μαζί με τα φροντιστήρια απορροφούν όλο το χρόνο των μαθητών και φυσικά τους πόρους της οικογένειας. Όταν δε κάποιος πάει φοιτητής, δεν υπάρχει καμία διευκόλυνση στις σπουδές αν και εφόσον είναι αθλητής υψηλού επιπέδου, ενώ τέλος δεν υπάρχει μέριμνα ώστε και μέτριοι προς καλοί αθλητές με ένα καλό πρόγραμμα από πίσω τους και προοπτικές να μπουν σε κάποιες κατηγορίες ενισχύσεων. Αυτά τα στοιχεία οδηγούν είτε σε πρόωρο τέλος πολλούς αθλητές, είτε να αντιμετωπίζουν στο τρέξιμο σα χόμπι.

Στην κατηγορία των Κ-20 το φυσιολογικό φαβορί και ένας αθλητής που μου αρέσει πολύ ο Σιωμος-Γκιζας κέρδισε αρκετά εύκολα τη νίκη με το πατρινό δίδυμο των Γιαννακόπουλου-Μπιλιανού να κερδίζουν τις επόμενες δύο θέσεις, ενώ στη κατηγορία ανδρών νικητής ήταν ο Μπιτάδος, με το Κώστα Σταμούλη να κάνει μια πολύ καλή κούρσα. Για πολλούς ο Μπιτάδος ήταν η έκπληξη του αγώνα. Για όσους τον γνωρίζουμε, ήταν το φυσιολογικό φαβορί. Μεγάλο λάθος στη τακτική του έκανε ο Μάριος Αναγνώστου που έπρεπε να είναι λίγο πιο υπομονετικός ενώ και έτερος Σταμούλης επιβεβαίωσε τις ανάγκες της διαδρομής, καθώς με μια συντηρητική κούρσα, αλλά και λόγω των ιδιοτήτων που έχει αποκτήσει από τη προπόνηση σε ανώμαλο και στηπλ, κατάφερε δικαίως να κερδίσει τη 3η θέση στα τελευταία μέτρα της διαδρομής. Στην κατηγορία κ-23 ο Κύρτσης ο οποίος τελευταία γυμνάζεται στην Ιταλία και έχει δουλέψει σε ακομα πιο δύσκολες διαδρομές νίκησε εύκολα, με το Ζυγουρη να επιβεβαιώνει τις ικανότητες τους κ πάλι στον ανώμαλο δρόμο. Σιώμος-Γκιζας και Κύρτσης είναι απο τις μελλοντικές μας σημαντικές ελπίδες για κάτι καλό στις αποστάσεις και θα πρέπει να προσεχθούν πολύ. Εκτιμώ επίσης πως η φετινή χρονιά του Κύρτση θα είναι πολύ σημαντική για το μέλλον. Μια επίδοση κάτω απο 14' στα 5000μ θα είναι ένα πρώτο πολύ σημαντικό βήμα στο κατωφλι της κατηγορίας των Ανδρών.

Στα κορίτσια κ-23 μεγάλη νικήτρια ήταν η Ηλιανα Χατζηπαναγιώτη. Με μια μετρημένη κούρσα νίκησε την Ανδριάνα Μποντιώτη. Εδώ θα έλεγα ήταν μια μικρή έκπληξη καθώς νομίζω πως γενικά τη δυσκόλευε ο ανώμαλος, αλλά ήταν φανερά σωματικά και ψυχολογικά προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο.  Τέλος ειδική μνεία θα κάνω και για την Εμμανουέλα Πλάκα, που κατά την άποψη μου είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο για το γυναικείο στίβο στην Ελλάδα. Παρότι δεν είχε προετοιμαστεί για τον αγώνα αυτό, καθώς βασικός στόχος είναι ο κλειστός, ήταν αξιόμαχη καταλαμβάνοντας της 3η θέση.  Θα πω ότι εδώ έλειψε η Βασιλική Καλλιμογιαννη.

Τέλος στις γυναίκες νικήτρια εύκολα ήταν η Μελίσσα Αναστασακη ενώ πολύ χάρηκα που είδα στη τρίτη θέση τη Παναγιώτα Βλαχάκη